Uit de praktijk: De 100 talen van een kind

Uit de praktijk: De 100 talen van een kind

Malaquzzi, heeft net als Steiner, een geheel eigen zienswijze op de pedagogie. De verschillende pedagogische handvatten van Malaquzzi vertrekken vanuit 1 kerngedachte: kinderen zijn krachtige wezens. Ze zijn geboren onderzoekers, nieuwsgierig en leergierig. Ze willen de wereld rondom ontdekken en begrijpen en hun eigen kennis opbouwen. Ze zijn communicatief en sociaal ingesteld en willen zich uitdrukken. Voor Malaquzzi is het belangrijk om die kracht van kinderen niet te onderdrukken. “Een kind heeft honderd talen”, zegt hij, “en grote mensen stelen er negenennegentig van”. Malaquzzi beklemtoont daarom dat volwassenen eerst en vooral naar kinderen moeten kijken en luisteren. Dan zie je hoe ze zich niet alleen uitdrukken via woorden, maar ook door te zingen, ergens heen te kruipen, te tekenen, te kleien, te spelen. Denken en leren gebeurt bij hen vooral door te doen. Daarom is het belangrijk dat kinderen interessante materialen aangereikt krijgen waarmee ze zelf kunnen experimenteren. “Op vlak van creativiteit is het onze taak om kinderen hun eigen bergen te helpen beklimmen. Zo hoog mogelijk.” Aldus Malaquzzi

Graag deel ik het gedicht van Malaquzzi:

Het kind bestaat uit 100.
Het kind heeft 100 talen, 100 handen, 100 gedachten,
100 manieren van denken, van spelen, van spreken.
100, Altijd weer 100 manieren van luisteren, verwonderen, liefhebben.
100 vreugden om te zingen en te begrijpen.
100 werelden om te ontdekken.
100 werelden om te verzinnen.
100 werelden om te dromen.
Het kind heeft 100 talen (en nog 100, 100, 100 meer) maar ze pakken er negenennegentig af,
de school en de samenleving scheiden het hoofd van lichaam.

Zij zeggen hen:
te denken zonder handen, te doen zonder het hoofd, te luisteren en niet te praten,
te begrijpen zonder vreugde, lief te hebben en zich te verbazen,
alleen met Pasen en met Kerstmis.

Ze zeggen hen:
Ik geef je de al ontdekte wereld en van de 100 stelen ze er negenennegentig.


Ze zeggen hen:
dat werk en spel, realiteit en fantasie, wetenschap en verbeelding,hemel en aarde, verstand en droom dingen zijn die niet bij elkaar horen.

Kortom, ze zeggen hen dat de 100 er niet is.

Het kind zegt: ZEKER DIE IS ER WEL!